De meeste vergrotende instrumenten die je kent werken waarschijnlijk met lenzen. Loepjes, verrekijkers, brillen en contactlenzen werken allemaal met gekromd materiaal die het licht op een bepaald punt focussen. Maar ditzelfde effect kun je ook bereiken met een spiegel! Misschien heb je op de kermis wel eens in een lachspiegel gekeken, dat is ook een lenswerking.

Een paar slimme sterrenkundigen maakten in de zeventiende eeuw een spiegel die een beeld vergroot, en ontdekten dat dit met spiegels eigenlijk makkelijker gaat dan met lenzen. Door voort te bouwen op de instrumenten die zij maakten, hebben we inmiddels al spiegeltelescopen met spiegels van 8 meter diameter (probeer je eens in te beelden hoe gigantisch dat is!).

Als je precies wilt weten hoe een spiegeltelescoop werkt, kun je sterrenkunde gaan studeren! In je eerste jaar krijg je dan het vak Optica, waar je leert hoe licht gefocust wordt in zo’n telescoop. In je tweede jaar ga je dan verder met Astronomical Observing Techniques, waar je leert over grote telescopen en meer geavanceerde technieken, zoals Adaptive Optics (een vervormbare spiegel die imperfecties uit een lichtbron kan herkennen en minimaliseren).